مدیریت پسماند ایران مشکل زباله در ایران چه زمانی حل می شود؟ این روزها هر شهر کوچک و بزرگ یا هر روستا و دهکده ای که بازدید می کنید با مشکلی به نام مدیریت پسماند روبرو هستند.

این مهم هنگامی اهمیت بیشتری می یابد که بدانیم بیشتر این زباله ها از نهرهای فصلی و رودخانه ها تأمین می شوند. از طرف دیگر ، سو مدیریت این زباله ها بر امنیت اجتماعی و سلامت مردم تأثیر می گذارد و آلوده است. زیرا تمام این شیرابه ها و آلودگی های حاصل از زباله ها در مخازن و منابع آب زیرزمینی و آبهای سطحی تخلیه می شود.

در حال حاضر در ایران ۸۰٪ کل هزینه های مدیریت پسماند مربوط به جمع آوری است که ۶۰٪ آن صرف حقوق کارگران می شود. این مهم است زیرا یک پیشرفت کوچک در عملیات جمع آوری می تواند تأثیر قابل توجهی در کاهش هزینه های کلی داشته باشد.

شرکت آلپرت ضایعات در زمینه پسماند میتواند خریدار ضایعات شما باشد.

هزینه های اقتصادی مدیریت جمع آوری شامل سرمایه مورد نیاز برای خرید تجهیزات ، هزینه های پرسنل ، سوخت ، نگهداری و سایر مطالعات است. مطالعات انجام شده در شهرهای مختلف ایران نشان می دهد که متوسط ​​هزینه جمع آوری زباله در هر تن در سال حدود ۶۰ دلار برآورد می شود.

در همین حال ، کشورهای پیشرفته و برخی کشورهای در حال توسعه حدود ۷۰٪ از زباله های خود را بازیافت می کنند که این میزان در کشور ما حدود ۱۷٪ است. طی دهه های گذشته ، بسیاری از کشورها از خطرات این مشکل آگاه شده و مدیریت آن را در دستور کار قرار داده اند. این اقدامات نتایج خوبی داشته است و اکنون پسماند یک قانون طلایی است که به منبع درآمد بسیاری از کشورها و حتی خانواده ها تبدیل شده است. اما آمارها وضعیت خوبی از کشور ما در این زمینه را نشان نمی دهد. بسیاری از اساسی ترین اقدامات مدیریت پسماند که یکی از آنها جدایی از منبع است ، هنوز در کشور اجرا نشده است. در عین حال ، تولید روزانه زباله روز به روز در حال افزایش است.

مدیریت پسماند و مسئله مدیریت پسماند در کشور ، اگرچه گاهی چنان داغ است که به ابزاری برای پاکسازی حساب احزاب تبدیل شده است ، اما هنوز اقدام جدی در این زمینه صورت نگرفته است. طبق آمار ، تولید سالانه زباله های شهری در ایران بیش از ۱۰ میلیون تن است. میانگین تولید سرانه پسماند شهری در ایران ۲۴۰ کیلوگرم در سال است. بیشترین سرانه تولید زباله مربوط به پایتخت تهران است. در این شهر سالانه حداکثر ۴۵۰ کیلوگرم زباله شهری برای هر نفر تولید می شود. در مورد زباله های صنعتی ، تولید پسماند در صنایع نفت ، گاز و پتروشیمی نیز به ویژه یک چالش اساسی است. بعضی اوقات این زباله ها در گروه زباله های خطرناک قرار می گیرند و نیاز به فرآیندهای خاص تصفیه و بازیافت دارند.

مهم‌ترین روش‌های دفع زباله در جهان کدامند؟

دفع زباله آخرین مرحله در فرآیند مدیریت پسماند است. پس از جمع آوری ، انتقال ، پردازش و بازیافت ، دفع مواد زائد با روش هایی مانند دفن ، سوزاندن ، انبار باز و … انجام می شود.

درصد متوسط ​​بازیافت زباله و تولید کمپوست در جهان حدود ۱۹٪ است و در مقیاس جهانی به طور متوسط ​​حدود ۳۷٪ از محل دفن زباله ، ۳۱٪ از محل دفن زباله های آزاد و ۱۱٪ از سوزاندن زباله انجام می شود. محل دفن زباله آزاد بدترین راه دفع زباله است که در حدود ۹۳ درصد در کشورهای کم درآمد و حدود ۲ درصد در کشورهای با درآمد بالا اتفاق می افتد.

کشورهای با درآمد متوسط ​​با درآمد متوسط ​​بیشتر احتمال دفع زباله را دارند (حدود ۵۴٪) ، در حالی که کشورهای با درآمد بالا این نرخ را کاهش می دهند و درصد بازیافت زباله و تولید کمپوست را افزایش می دهند. سوزاندن زباله در کشورهای با درآمد بالا که با محدودیت های زمین روبرو هستند نیز معمول است. به گفته کارشناسان محیط زیست در ایران ، ارائه آمار دقیق از میزان بازیافت و تولید کمپوست امکان پذیر نیست. با این حال ، طبق برخی مطالعات ، بازیافت در حدود ۶٪ و تولید کمپوست در حدود ۱۰٪ تخمین زده شده است. بیش از ۸۰٪ زباله های تولید شده در کشور به محل های دفن زباله یا محل دفن زباله هدایت می شود. در بیشتر محل های دفن زباله کشور به جای دفن زباله های بهداشتی ، دفن زباله های باز ساخته می شود که این امر صدمات جبران ناپذیری به محیط زیست کشور وارد کرده است.

مشکلات و موانع بازیافت زباله در ایران چیست؟

به‌وضوح می‌توان گفت مساله اصلی از مدیریت ضعیف پسماند در کشور ناشی می‌شود. ابتدا باید زیرساخت‎های لازم به‌ویژه در مرحله جمع‌آوری زباله فراهم شود، برای مثال بسیاری از شهروندان در خانه تفکیک زباله می‌کنند، ولی شهرداری به‌صورت تفکیک‌شده جمع‌آوری نمی‌کند. البته ترویج فرهنگ کاهش تولید زباله و تفکیک آن نیز یک مقوله مدیریتی است.

به این ترتیب می‌توان گفت مشکل در زمینه بازیافت زباله از مرحله تفکیک آن شروع می‌شود که در این زمینه تا حدود زیادی هم دولت و هم فرهنگ عمومی که آن‌هم به میزان زیادی ناشی از دولت است، دارای خلأ‌های قانونی و فرهنگی هستند.

کدام ارگان‌ها بیشترین و مهم‌ترین سهم را در فرهنگ‌سازی برای همیاری در بازیافت زباله دارند؟

برای پاسخ به این س ،ال باید گفت که در سطح شهرها ، شهرداری ها و در روستاها ، مناطق روستایی وظیفه مدیریت پسماند را بر عهده دارند. در کشورهای موفق بازیافت زباله ، سیاست های تشویقی و تنبیهی همراه با تأمین زیرساخت های لازم و صرف بودجه های کلان ، به موفقیت منجر شده است ، نه فرهنگ عمومی.

اول از همه ، باید توجه داشت که بازیافت زباله بیشتر تحت تأثیر مسائل مالی و یک برنامه منسجم مدیریت پسماند است. البته برنامه ریزی و بودجه برای تهیه امکانات لازم برای تفکیک در مبدا بسیار کم هزینه و مقرون به صرفه تر از تفکیک در مقصد است.

علاوه بر شهرداری ها و دهیاری ها ، موسسات آموزشی نیز درگیر این موضوع هستند. در بسیاری از کشورهای پیشرفته ، موضوع تفکیک زباله در مدارس و کتابهای درسی آموزش داده می شود تا کاملاً نهادینه شود. در واقع ، برخی از مهمترین مبانی ارتقا سیستم تفکیک زباله در کشوری مانند ژاپن مربوط به فرهنگ سازی است که از مدارس و مراکز آموزشی نشات می گیرد. از طرف دیگر ، شهرداری ها توجه زیادی به این موضوع ندارند. به عنوان مثال ، سطل های زباله عمومی در خیابان ها و معابر عمومی از هم جدا نشده و زباله ها در یک ترکیب کاملاً مخلوط ، خشک و مرطوب جمع آوری می شوند و در نتیجه یک جداسازی کوچک از زباله ها با از دست دادن سرمایه های اقتصادی و انسانی زیاد ایجاد می شود.

هزینه‌های سرمایه‌گذاری در بازیافت زباله در قیاس با عدم بازیافت چقدر است؟

به گفته کارشناسان پسماند ، در روند مدیریت پسماند شهری ، تجزیه و تحلیل هزینه و سود بازیافت زباله از اهمیت زیادی برخوردار است. به طور کلی ، از نظر اقتصادی ، با توجه به مزایای زیست محیطی و بهداشتی بازیافت زباله در طولانی مدت و همچنین اصول توسعه پایدار ، مزایای بازیافت زباله بسیار بیشتر از هزینه ها است. هزینه های بازیافت به چندین مولفه از جمله ترکیب پسماند ، میزان تولید پسماند ، نیروی کار ، فناوری و … بستگی دارد ، بنابراین معادلات در کشورها و شهرهای مختلف متفاوت است و نیاز به مطالعه دارد. در یک شهر یا کشور ، از دید یک سرمایه گذار ، هزینه های بازیافت زباله ممکن است بیش از مزایای آن باشد. در چنین شرایطی ، مزایای زیست محیطی و بهداشتی بازیافت زباله باید توسط دولت محاسبه شود و برای تقویت روند در قالب یارانه ها و سایر سیاست های تشویقی مورد استفاده قرار گیرد.

از طرف دیگر ، مزایای مستقیم بازیافت برای سرمایه گذار می تواند بیشتر از هزینه ها باشد ، در این صورت هزینه های زیست محیطی و بهداشتی باید توسط دولت ها بررسی و در فرآیند مدیریت بازیافت لحاظ شود. بنابراین ، از آنجا که مزایای زیست محیطی و بهداشتی فرآیند بازیافت زباله به طور مستقیم به نفع سرمایه گذار بخش خصوصی نیست و از طرف دیگر ، فرآیند بازیافت زباله شامل برخی از هزینه های زیست محیطی و بهداشتی است ، دولت ها باید در برنامه ریزی ، بودجه و استانداردها است.

راهکار چیست؟

آگاهی‌بخشی به مردم و درخواست شفاف‌سازی هزینه‌کرد ضروری است؛ در ابتدای امر ضروری است مطالعات جامع در خصوص شناخت توانمندی‌های دستگاه‌ها و تجهیزات جمع‌آوری زباله در ارتباط با ساختارهایی انجام شود. در گام بعدی نیز لازم است مطالعه، طراحی و بهینه‌سازی تجهیزات و ماشین‌آلات سیستم جمع‌آوری مکانیزه و نیمه مکانیزه صورت گیرد.

اما مطالعه و توسعه طرح‌های بازیافت و تفکیک از مبدأ به‌منظور کاهش زائدات تحویلی به سیستم جمع‌آوری، تدوین برنامه‌های آموزشی ویژه بازیافت و تفکیک از مبدأ برای مسوولان، مردم و انجمن‌های مردمی و قرار دادن برنامه تفکیک از مبدأ در رأس برنامه‌های مدیریت مواد زائد در شهرداری‌ها و تعیین اهداف کلی آن در سطوح محلی و استانی از دیگر پیشنهادهایی است که می‌توان برای افزایش بهره‌وری در این مقوله به کار گرفت.